Mürdümük +Tahıl Karışımlarının Silaj Verimi ve Kalitesinin Belirlenmesi

Bu çalışma mürdümük “M” (Lathyrus sativus L.) tahıl ikili karışımlarının silaj verimi ve kalitesini belirlenmek amacıyla yürütülmüştür. Tahıl olarak yulaf “Y” (Avena sativa L.) ve arpa “A” (Hordeum vulgare L.) kullanılmıştır. Karışımlar %80:20, 60:40 ve 40:60 tohum oranlarıyla ekilmiş, kontrol olarak mürdümük ve tahılların yalın ekimleri de kullanılmıştır. Hasat yalın tahıllar ve karışımlarda tahıllar süt olum, yalın mürdümükte ise tam çiçeklenme döneminde yapılmıştır. Silaj örneklerinde; fiziksel gözlemler (renk, koku, strüktür) ile kuru madde, ham protein, ham kül, laktik asit, asetik asit, bütirik asit, potasyum (K), fosfor (P), kalsiyum (Ca), magnezyum (Mg), demir (Fe), çinko (Zn), mangan (Mn), kobalt (Co), bakır (Cu), selenyum (Se) ve sodyum (Na) içerikleri belirlenmiştir. Karışımların silaj verimi 703,6 (%100M) – 1939,0 (%80M+%20A) kg/da arasında değişmiştir. En yüksek laktik asit içeriği %4,078 ile yalın arpada belirlenmiş ancak, %40M+%60Y (%3,198) ve %40M+%60A (%2,937) karışımları da yalın arpa ile aynı grupta yer almıştır. Karışımların asetik asit ve bütirik asit değerleri ise %0,001–0,187 ve %0,312–1,101 arasında değişim göstermiştir. Mineral içerik bakımından %100M ve %60M+%40Y silajları diğer karışımlardan daha yüksek değere sahip olmuştur. Sonuç olarak, yalın ekime oranla mürdümüğün tahıllarla ekilmesi verimi önemli ölçüde arttırmıştır. Arpa hem yalın olarak hem de karışımlarda yulaftan daha iyi performans göstermiştir. Bu itibarla mürdümüğün arpa ile 60:40 tohum oranında karışık ekilmesi silaj verimi ile kalitesi açısından daha uygun görülmüştür

Performance of Legumes-Turnip Mixtures with Different Seed Rates

This study aimed to investigate appropriate seed rates for legume-turnip intercrops under different harvest stages. Turnip (Brassica rapa L. var. rapa) was sown with common vetch (Vicia sativa L.), Hungarian vetch (Vicia pannonica Crantz) and pea (Pisum sativum ssp. arvense L. Poir) in 2014 with four different combinations (100% legume, 75% legume + 25% turnip, 50% legume + 50% turnip, 100% turnip) and catted in two different times when the beginning and end of the flowering of turnip. The study was conducted in Yozgat-Turkey with three replicates. Hay yield, protein yield, ADF, NDF, Ca, Mg, P, K, Land Equivalent Ratio, Competitive Ratio and Aggressivity characteristics were determined in view of the combinations. The results of this study, 50%HV + 50%T and sole pea harvested turnip was at the beginning of flowering stage were the best treatments. On the other hand, when harvest was done at end of the flowering of turnip 50%P + 50%T, 75%P + 25%T and 50%HV + 50%T intercropping were the high yielding treatment

Angioedema and Urticaria Associated with Fluoxetine in a Preadolescent Boy

Angioedema is defined as increased permeability and dilatation of the capillaries in the deep dermis or subcutaneous or submucosal tissues leading to localized swelling, often affecting the upper respiratory and gastrointestinal tracts. It can also be observed as a rare adverse effect of selective serotonin reuptake inhibitors, as is the case with many other drugs. Here, we report a 10-year-old boy who had urticaria with fluoxetine use, showed recovery after cessation of the drug, and manifested with urticaria and angioedema after re-prescription. In the literature, there are two previous case reports of angioedema with fluoxetine. One case of angioedema accompanied by urticaria and showed a flu-like presentation 2 days after ingestion of high-dose fluoxetine. The other case, reporting angioedema with 10 mg/day, was without urticaria and thought to be a pseudoallergic reaction. We assume that our case is unique in this respect for that angioedema developed with therapeutic doses and thought to be allergic

Solunumsal Uzun süreli Fasilitasyonun Kan Gazlarının Regülasyonuna Etkisi

Solunum, arterial kan gazlarının homeostazını korumak i&ccedil;in s&uuml;rekli kendini ayarlamalıdır. Solunumsal n&ouml;roplastisite, d&uuml;zenleyici fonksiyonları korumak i&ccedil;in aracılık yapar. Solunumsal plastisite i&ccedil;in bilinen en iyi model aralıklı hipoksinin(AH; PaO2=35&ndash;45 mmHg) neden olduğu ventilasyonda artışa sebep olan(&gt;1 sa) uzun s&uuml;reli fasilitasyondur(vLTF). Bu &ccedil;alışmanın amacı; aralıklı hipoksi modeli boyunca ve sonrasında arterial parsiyel oksijen basıncı(PaO2) ve karbondioksit basıncı(PaCO2) reg&uuml;lasyonunun vLTF&rsquo;e bağımlılık derecesini araştırmaktır.&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; Bu &ccedil;alışmada 3-4 aylık, 6 adet Sprague-Dawley cinsi, erkek ratlar kullanılmıştır. Ratlar, akut aralıklı izokapnik hipoksi(AAİH) modeli oluşturulmadan &ouml;nce pletismografi i&ccedil;erisinde 30 dk boyunca FIO2=0.21 ve FICO2=0.03 normaksik koşulda(NK) aklimatize edilmiştir ve sonrasında 60 dk boyunca NK&rsquo; da tutulmuştur. Daha sonra 5 kez, 5 dakika boyunca FIO2=0.10 ve FICO2=0.4, aralara 1&rsquo; er kez olmak &uuml;zere 4 kez 5 dakika boyunca FIO2=0.21 ve FICO2=0.03 gaz fraksiyonlarına maruz bırakılarak AAİH modeli oluşturulmuştur. AAİH sonrası 60 dk FIO2=0.21 ve FICO2=0.4 gaz fraksiyonlarına maruz bırakılmıştır. Her &uuml;&ccedil; durum sonunda femoral artere katater kanule edilmiş ratlardan 17&micro;l kan alınıp, PaO2, PaCO2, pH ve SaO2 analizleri co-oksimetre ile yapılmıştır. &Ccedil;alışma s&uuml;resince abdominal boşluğa implant edilen sıcaklık telemetrisi ile de anlık v&uuml;cut sıcaklığı &ouml;l&ccedil;&uuml;lm&uuml;şt&uuml;r.&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; NK&rsquo; ya maruz bırakıldıktan(60 dk) hemen sonra alınan kan gazı &ouml;rnekleri sonucunda arterial kan gazları, kan pH&rsquo;sı ve oksijen sat&uuml;rasyonu değerleri sırasıyla; PaO2=97,66(&plusmn;10,11), PaCO2=45.50(&plusmn;8.06), pH=7.45(&plusmn;0.02),SaO2=98,30(&plusmn;1,25) olarak ve AAİH modeli hemen sonrası; PaO2=48,83(&plusmn;4,62), PaCO2=45(&plusmn;5.65), pH=7.46(&plusmn;0.02), SaO2=(70,50&plusmn; 3,48) ve de AAİH 60 dk sonrası PaO2=88,00(&plusmn;9,89), PaCO2=36.83(&plusmn;3.48), pH=7.49(&plusmn;0.03), SaO2=101,40(&plusmn;0,55) olarak &ouml;l&ccedil;&uuml;lm&uuml;şt&uuml;r.&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; İstatiksel analiz sonucu p&lt;0.05 d&uuml;zeyi anlamlı kabul edildi. Buna g&ouml;re; PaO2; AAİH modeli sonrasında NK&rsquo; ya g&ouml;re azalırken, AAİH sonrasında(60.dk) artmıştır. PaCO2; AAİH sonrası(60.dk), AAİH modeli sonrasına g&ouml;re azalmıştır. Buna bağlı olarak pH ise normaksik koşula g&ouml;re AAİH sonrasi(60.dk) artmıştır. SaO2; AAİH modeli sonrasında NK&rsquo;a g&ouml;re azalmış ve AAİH sonrasında ise(60.dk) artmıştır. PaCO2&rsquo; nin normaksik koşula g&ouml;re AAİH&rsquo;nin 60dk sonrasına g&ouml;re d&uuml;şmesi aralıklı hipoksinin, vLTF&rsquo; i d&uuml;ş&uuml;nd&uuml;ren, kalıcı bir hiperventilasyon başlattığını g&ouml;stermiştir.</p

Effects of non-steroidal anti-inflammatory drug (ibuprofen) in low and high dose on stemness and biological characteristics of human dental pulp-derived mesenchymal stem cells

Purpose The effect of ibuprofen, an NSAID, on biological characteristics such as proliferation, viability, DNA damage and cell cycle in dental pulp derived stem cells (DPSCs) can be important for regenerative medicine. Our aim is to investigate how low and high doses of ibuprofen affect stem cell characteristics in DPSCs. Materials and methods DPSCs were isolated from human teeth and characterized by flow cytometry and differentiation tests. Low dose (0.1 mmol/L) and high dose (3 mmol/L) ibuprofen were administered to DPSCs. Surface markers between groups were analyzed by immunofluorescence staining. Membrane depolarization, DNA damage, viability and cell cycle analysis were performed between groups using biological activity test kits. Cellular proliferation was measured by the MTT and cell count kit. Statistical analyzes were performed using GraphPad Prism software. Results High dose ibuprofen significantly increased CD44 and CD73 expression in DPSCs. High-dose ibuprofen significantly reduced mitochondrial membrane depolarization in DPSCs. It was determined that DNA damage in DPSCs decreased significantly with high dose ibuprofen. Parallel to this, cell viability increased significantly in the ibuprofen applied groups. High-dose ibuprofen was found to increase mitotic activity in DPSCs. Proliferation in DPSCs increased in parallel with the increase in mitosis stage because of high-dose ibuprofen administration compared to the control and low-dose ibuprofen groups. Our proliferation findings appeared to support cell cycle analyses. Conclusion High dose ibuprofen improved the immunophenotypes and biological activities of DPSCs. The combination of ibuprofen in the use of DPSCs in regenerative medicine can make stem cell therapy more effective